Ostatni wieczór w Tromsø i długa droga powrotna 

22 - 23.01

Po powrocie z wielorybów, doliczyliśmy się, że wystarczy nam na jedzenie na mieście! Nasz pasztetowy obiad zjedliśmy w hostelu, a na kolację planowaliśmy poszukać czegoś na  mieście, niezbyt późno, ponieważ już o 3 rano trzeba wstawać. Ponieważ wróciliśmy późno z zorzy, a rano wstaliśmy na wieloryby, to zupełnie nieplanowo zasnęliśmy po południu. Wstaliśmy dopiero ok. 17.00. No to ruszamy na kolację. Bardzo długo kręciliśmy się po mieście, czytając menu, w końcu to miał być nasz jedyny posiłek, a i fundusze były ograniczone. Wreszcie weszliśmy do knajpy na nadbrzeżu i zamówiliśmy dwie przystawki. Paweł wziął carpaccio z renifera, a ja norweskiego kraba olbrzymiego. Ha! Nie wiem co tam było olbrzymie ale na pewno nie moja porcja! Na stół wjechały dwa odnóża z taką ilością mięsa (bo tak się chyba mówi), że mogłabym to zapałką wydłubywać, nie wiem po co mi widelec! Nie zmienia to faktu, że po raz pierwszy jadłam kraba i był absolutnie przepyszny. Szkoda, że taka mała porcja. Do tego Paweł wziął MAŁE piwo z lokalnego browaru. Mack jest to najstarszy i najdalej na północ wysunięty browar na świecie, przynajmniej tak piszą na etykietach, chociaż w 2010 roku na Nordakappie powstał mały browar i odebrał zaszczyt Mackowi. Za cały ten nasz olbrzymi posiłek zapłaciliśmy bagatela 200 zł...

23.01 - poniedziałek

Tej nocy spaliśmy krótko, ok. 4 godzin. Wstajemy rano, pakujemy rzeczy i wyruszamy w 2-godzinny spacer na lotnisko. Szło nam się dobrze. Plecaki były lżejsze niż tydzień temu, śnieg delikatnie prószył, ale było ciepło. A co najważniejsze znaliśmy drogę, więc mogliśmy się jeszcze nacieszyć scenerią Tromso.

Na lotnisku zmieniliśmy śniegowe spodnie na zwykłe dresy, kurtki wrzuciliśmy do plecaków i rozpoczęliśmy długi powrót do Polski. Lot do Oslo, 6 godzin przesiadki, lot do Kopenhagi, miało być pół godziny na przesiadkę, ale nastąpiło opóźnienie. I wreszcie jesteśmy w Gdańsku ok. 19.00 i odetchnęliśmy z ulgą, już się cieszyliśmy na jedzenie na mieście i nocleg w przestronnym pokoju. Busa do Warszawy mieliśmy następnego dnia w południe, więc czekała nas jeszcze noc w Gdańsku. Hotel mieliśmy blisko starówki, chcieliśmy jeszcze pospacerować wieczorem. Wsiadamy w autobus i jedziemy, jedziemy, jedziemy i jedziemy, zmęczeni, ale zrelaksowani, że już za chwilę będziemy odpoczywać. Patrzymy a tu koniec trasy, wysiadamy na jakimś odludziu przy dworcu kolejowym. Gdzie my jesteśmy?! Okazało się, że wsiedliśmy w dobry autobus, ale zły kierunek! Amatorzy! Taka gafa na własnej ziemi...

Źli, głodni i rozczarowani własny gapiostwem, zamawiamy ubera. A co tam, pod sam hotel! Idziemy coś zjeść, już nie będziemy spacerować po Gdańsku, a szkoda, bo to śliczne miasto. Jesteśmy zbyt zmęczeni.

I tak kończy się nasza przygoda za koło podbiegunowe. Był to nasz najbardziej kosztowny wyjazd… ależ oczywiście, że nie żałujemy ani złotówki. Zobaczyliśmy przepiękną zorzę, biegaliśmy razem z psiakami husky w zaprzęgach, miotał nami silny huragan, mogliśmy podziwiać dostojne humbaki i orki w ich naturalnym środowisku, we fiordach otoczonych ośnieżonymi szczytami. Zobaczyliśmy to surowe piękno arktycznego krajobrazu oraz przekonaliśmy się, że zima w mieście może być piękna! Rzeczywiście brakuje trochę słońca, to szaro-niebieskie światło na dłuższą metę może działać depresyjnie, ale nocne pokazy zorzy wynagradzają te kilkumiesięczne ciemności. 

To był nasz chyba jedyny wyjazd, na którym tyle wypoczywaliśmy. Jedynie ostatnie 2 dni, kiedy mieliśmy zorzę i zaraz wieloryby trochę nas zmęczyły, ale poza tym, chodziliśmy spać wcześnie, wstawaliśmy dość późno, huragan wymusił na nas siedzenie w domku, zupełnie jak nie my! Tak, ten wyjazd był jedyny w swoim rodzaju i tak, chcemy jeszcze nie raz wyruszyć za koło podbiegunowe zimą!

Zobacz naszą relację z wyjazdu!

Dzień pierwszy. Ciekawostki:

Rakiety śnieżne

Zaprzęgi husky

Pierwsza zorza, huragan:

Powrót do Tromso:

Tańcząca zorza:

Wielorybie safari: